Sevillan izan da SECPAL-en XI. kongresua. Jende mordoa,  500 poster baino gehiago aurkeztuta eta horrelako biltzarretan pasatzen den moduan, bi lekutan batera ezin egoteko sentsazioa eta batzuetan zeozer interesgarria galdu behar.

Mahai-inguru mamitsu batean ez nuen hutsik egin, eta zorionez egon ahal izan nintzen onkologikoak ez diren pazienteei buruzkoan hain zuzen ere: Hasteko, Jordi Amblàs (UCP Hosp. Vic) NECPAL eskalaren azken 3.0 bertsioaz aritu zen, aurten burututakoa. Pronostikoaz ere jardun zuen, argi utzita ez dela punturik garrantzitsuena gaixoen fase aurreratuetan, eta horren gainetik gaixo hauek ondo identifikatuta eduki eta gero zein fasetan dauden zehazteko aurkeztu zigun “Fragil-VIG” izeneko indizea, Katalunian diseinatutakoa.

Daniel Gainza-k (ESAD Madrid Norte), jarraian, batez ere BGBK eta Birikako Fibrosia dituzten pazienteak artatzeko egitasmoaz hitz egin zigun, gaixotasun mota biei buruzko ikerketekin (HOLD eta FPI hurrenez hurren). Lehenengoan, 64 hilabeteko biziraupenak topatu dituztela (5 urte baino zertxobait luzeagoak), eta bigarrenean argi eta garbi azaldu zigun morfina behar izan duten paziente fibrotikoen portzentajea, kasuen %100a alegia.

Amaitzeko, Juan Pablo Leiva (CUDECA) Giltzurrun Gutxiegitasun Kronikoaren azken fasean dauden pazienteetaz ibili zen. Dialisia bertan behera uzteko faktoreak komentatu zituen. Baita horrekin lotutako artikulu interesgarriaren aipua ere: “Palliative care: misconceptions that limit access for patients with chronic renal disease” (A. Jablonski, 2007).