Udarekin eta haurtzaroarekin lotzen dut nik Lekeitio. Otoio, Karraspio, uhartea, itsasargia, olatu-horma. Lopez izozkiak, Aralde liburudenda, Antzar Eguna, Itxas Soinua, kaxarranka. Mendexa, Amoroto, Oleta. “La muerte de Mikel“. Nostalgia. Gaur egun urtean behin edo birritan egiten dudan bidaia iraganaldira. Ez dauden pertsona askoren paisaia, ez dauden pertsona horiei esker ezagututakoa. Hizkuntzarekin (euskalkiarekin) kontzientzia piztu eta sendotu zidan herria. Orain dauden eta gero etortzen joan diren pertsonekin konpartitzen ditudan Lekeitio hauek guztiak.

Azken urte hauetan martxan ipini dute Lekeition aldizkari bat, inoizkari bat, kontu historiko eta kulturalak ekartzen dituena modu informal baina zehatz eta txukunean. “Kurik” ezagutarazi didan pertsona “gero etortzen joan diren” horietako bat da, Oier Gorosabel eibarnauta mutilmedia. Hirugarren eta azken zenbakiak kanposantuko kontuak, elizako hilobiak (“ars moriendi”), herriko lurperatzaileak, Izpazterreko hilketak, izurrite beltza Lekeition eta abar luzea ekartzen ditu. Mamitsua eta interesgarria guztiz.

Eta gainera, borobiltzeko, herriarekin (eta heriotzarekin) oso lotutako liburu bat erori zait eskuetara: “Erreka haizea”, Sonia Gonzalezena. Lekeitioekin txunditutako Bilboaldeko beste pertsona bat.

Badaukat oporren bigarren zati honetarako material ederra.