You are browsing the archive for Oroimenean.

Profile photo of iñaki peña

by iñaki peña

Eguberri urdinak

%A %B %e%q, %Y in Dolua, MikroIpuinak, Oroimenean, Osatzaile zauritua

gabonakubanZaila izango da aurten Gabonak ospatzea. Eguberria zerbait baldin bada umezaroa da, geure hirurona aspaldian atzean gelditu zen eta Igorrek eta Pellok euren haurtzaroaren etapa hori gainditu dute jada. Etxeko sutondo barik aulki hutsak garrantzitsuegiak dira aurten, geure artekoa apurtu da eta, kristalezko puskak batzeko makurtu bagara ere, gaitza izango da anaitasunari eustea.

Euria egingo bazuen sikiera, hotza, freskura, behelainoa. Baina ez, eguraldiak ere momentuz ez du batere laguntzen. Ezer ez da berdin ezta kontu horietan ere. Eta urri, azaro eta abenduko hilabeteak atzera nork itzuliko dizkigu ez dakigu gainera, inoiz gertatzekotan.

Galerak pisutusuegiak dira batzuetan, oskarbi urdinarekin batera arima ere dundu kolorekoa dagoenean. Badakigu elurra egin behar duela, zerua itsaso zikin bat izango dela berriro. Batzuetan gertatzen dira horiek ere.

Sutondoaren bila mendebalderantz aurten. Agian ura ere topatuko dugu azkenean.

 

Buzzin’ in my head: Euriaren zain.

No Comments »

Profile photo of iñaki peña

by iñaki peña

Arimen Eguna

%A %B %e%q, %Y in Antropologia apunteak, Bizi gara!, Oroimenean

 

800px-Jakub_Schikaneder_-_All_Souls'_Day

“Beti iruditu izan zait denik bertsorik zailena dela eskelakoa. Eskakizun dexente izaten ditugu eta abailune hori jasaten ari denari nekez esango diozu ezetz. Baina baiezkoarekin hasten dira arazoak. Izan ere, ez baita distantzia oneko hilik. Hurbilekoa bada, den-dena adierazi nahiak eta bikaintasunaren bila derrigor ibiltze horrek kamusten zaitu. Urrutikoa delarik, hasten zara bila eta inpostore sentitzen, beste batek hain eder ez izan arren zinez eta egiaz esango zituzkeen gauzak esaten.”

Andoni Egaña. “Nola agurtu.”

“Maite dut gaurko eguna, gaurko egunean beren hildakoei loreak eramaten zizkieten hildakoak baditudalako. Maite dut gaurko eguna, ohitura bat galdu ondoren, horixe baino ez zaidalako gelditzen.”

Anjel Erro. “Omiasandu.”

“Bizitzaren azken egunetan artearen edertasuna sentitu nahi dute zenbait gaixok. Donald Amsterdameko Rijksmuseumera eraman zuten elkarteko boluntarioek. (…) Rembrandten koadro baten aurrean gelditu zen Donald. Ez zuen ordura arte ikusi. Lana amaitu gabe omen zegoen pintorea hil zenean. «Bizitza bat inoiz ez da amaitzen. Nire bizitza amaitu gabe dago, eta koadro hau ere amaitu gabe dago», esan zuen.”

Jose Maria Pastor. “Azken eguna Rembrandtekin.”

 

No Comments »

Profile photo of iñaki peña

by iñaki peña

Oroimina

%A %B %e%q, %Y in Dolua, Oroimenean, Osatzaile zauritua

saudadeInork ez daki zehatz-mehatz zer den, baina uste dut hauxe dela zehazki sentitzen dudana, azken aldi luzeotan. Dolumina, jendemina edota herrimina, norbaitekin edo norabait ezin garenean itzuli… zelan itzuliko genuen? Hori baino are urdinagoa, dunduagoa eta bluagoa den sentimendu goibela.

Larregizko oroimena, oroimina. Haurtzaroko aberri urruna. Galdutako heldulekuak. Segurtasun eza. Umezurtza izan umea izan barik.

Herri migratzaileek hain ondo deskribatutako sentimendua, galiziar-portugesak, galestarrak, errumaniarrak…

hiraeth (welsh language):  a homesickness for a home to which you cannot return, a home which maybe never was; the nostalgia, the yearning, the grief for the lost places and the people of your past.

Buzzin’ in my head: “Sodade” (Césaria Évora&Elefhteria Arvanitaki).

No Comments »

Profile photo of iñaki peña

by iñaki peña

Omenezkoak

%A %B %e%q, %Y in Bizi gara!, Oroimenean

iñakibeitia“Zure familiak beti gogoan edukiko zaitugu”. Edo “zure lagunok ez zaitugu inoiz ahaztuko”. Batzuetan ez dira hitz hutsak, eta badago jendea omenezko erritoak huts egin barik egiten dituena, urtero loreak ipintzen dituena errepide bazter edo hilerri batean. Are gehiago, benetan betirako egindako oroigarriak. Plaza publiko batean oroitarria, kale baten izena pertsona baten oroimenez, … edo beso batean egindako tatuajea hildako pertsona maitearen izenarekin.

Blog honetan menditerapiaz hitz egiteko beti prest egongo gara, eta oraingoan omenezko mendi martxa baten berri jasotzeko. Iñaki Beitia gogoan Urretxu, Zumarraga, Antzuola, Bergara eta Azkoitiako lurraldeetan egindakoa. Aurtengoa 19. edizioa da, eta neuk lehenengo aldiz parte hartuko dut.

Bizi gara!

No Comments »

Profile photo of iñaki peña

by iñaki peña

MDCCCCLXIX

%A %B %e%q, %Y in Oroimenean

1969Georges Pompidou, Olof Palme, Willy Brandt eta Anwar-el-Sadat izendatu zituzten presidente, besteak beste, eta Neil Armstrongek Ilargia zapaldu zuen.

Woodstock jaialdi erraldoia antolatu zuten NY-en, “Tommy” rock opera aurkeztu zuen The Who talde londondarrak eta “The Pink Panther Show” ipini zuten lehenengo aldiz AEBetako telebistan.

Boris Karloff, Judy Garland, Ho Chi Minh eta Ignacio Aldecoa hil ziren alde batetik. Eta bestetik Michael Schumacher, Steffi Graf, Javier Bardem eta Lutxo Egia jaio ziren. Baita Alberto nire anaia ere.

Urte hartan Elisabeth Kübler-Ross psikiatra suitzar-estatubatuarrak argiratu zuen “On Death and Dying” (“Heriotzaz eta hiltzeaz”) liburu famatua, mugarria izan dena psikologia eta zainketa aringarrien historian.

 

Buzzin’ in my head: “Summer of ’69” (zuzeneko bertsioa).

No Comments »

Profile photo of iñaki peña

by iñaki peña

Omayra Sánchez

%A %B %e%q, %Y in Oroimenean, Osatzetik Arintzera

omayrasanchez1980ko hamarkada bete-betean bizi izan zenuten guztiok gogoratuko zarete ziur aski argazki honetaz, begi horietaz eta neskatoaren izenaz. 13 urte neukan telebistan irudi latz horiek ikusi nituenean, mundu osoa hunkituta utzi zuten irudi horiek.

Labur-labur, 1985eko azaroa zen Nevado del Ruiz sumendia lehertzean Armero herrian (Tolima, Kolonbia) 25.000 pertsona inguru hil zirenean. Omayra hildako horietako bat izan zen, gezurra zirudien arren bere aldameneraino joandako pertsona guztiek ezin izan zuten zegoen putzu horretatik erreskatatu. Hiru eguneko bere hilzoria ezagutu genuen kazetari horien bidez, zer pentsatzen zuen, eduki zituen aluzinazioak, eutsi nahi zion itxaropena… 13 urte zeukan berak ere bai.

Isabel Allendek “De barro estamos hechos” istorio laburra idatzi zuen eta Azucena zen fikzio horretan Omayra. Rolf Carlé, bestela, azken momentua arte ondoan eduki zuen pertsonaia zen, ahalegin guztiak alferrik egin zituena zulo horretatik ateratzeko. “Hainbeste min jasan ezin zuenean, neskatoa behingoz hiltzearen alde isilik otoitz egin zuena. Dena amaitu zenean salbamendu-jaka kendu ziona, betazalak itxi, bularraren aurka minutu batzuetan estutu eta azkenik askatu zuena. Azucena astiro-astiro lokatzetan behera murgilduz desagertu egin zen.”

Horixe da geure lana, hain zuzen ere. Salbatu ezin dugunaren aldamenetik ez joatea, bakarrik ez uztea azken momentua arte.

2 Comments »

Featuring WPMU Bloglist Widget by YD WordPress Developer

Skip to toolbar