Barkamenaz

%A, 14UTCThu, 14 Oct 2021 04:17:27 +0000 %e. %B %Y in Humanizazioa, S(u/a)minetik bakera, Zineman

MaixabelItxi begiak, arnasa hartu lasai, saiatu beste pentsamenduak alboratzen. Saiatu kanpoko soinuei entzungor egiten. Eta saiatu burura ekartzen inoiz zeure biografian min gehien egin dizun pertsona hori, zerbait barkaezin hura egin zizuna. Eutsi pertsona haren irudiari, gogoratu sentitu zenuena (edo duzuna). Sentitu mina. Arnasa hartu lasai. Mina askatu. Eta saiatu pentsatzen pertsona hari barkatzen. Arnasa hartu. Mina askatu.  5 minutuko ariketa.

Itxi begiak, arnasa hartu lasai, saiatu beste pentsamenduak alboratzen. Saiatu kanpoko soinuei entzungor egiten. Eta saiatu burura ekartzen inoiz zeure biografian min gehien egin diozun pertsona hori, zerbait barkaezin hura egin zeniona. Eutsi pertsona haren irudiari, gogoratu sentitu zenuena (edo duzuna). Sentitu mina. Arnasa hartu lasai. Mina askatu. Eta saiatu pentsatzen pertsona haren barkamena. Arnasa hartu. Mina askatu.  5 minutuko ariketa.

Barkamena, errukia bezala, kutsatutako kontzeptu horietakoa da. Errefusa edo lotsa sentitu dezakezu planteatze hutsarekin, kutsadura harengatik. Eta, hala ere, zein beharrezkoa den, zein osatzailea den. Maila pertsonalean eta kolektiboan. Maixabel Lasak berak bigarren aukerei buruz nahiago du hitz egitea. Bera izanda, nire ustez, barkamenaren eredu nagusietakoa geurean. Erreferente moral handia. Ez dakit ikus-entzun duzuen “Maixabel” pelikula, baina karteldegiant opatuko duzue oraindik hemen edo han. Zoazte.

Aldea dagoelako barkatzen duzunean edo barkatzen eta ahazten ez duzuenean. “Herriak ez du barkatuko”, entzuten genuen kalean, irakurtzen genuen kaleko hormetan. Irati Goikoetxeak beste irakurketa posible bat izen bereko liburuarekin, aurreko linkean hari buruzko iruzkina topatuko duzue. “Cumplimiento íntegro de las penas”, entzuten genuen kalean. “Ni olvido ni perdón con los terroristas”, irakurtzen genuen kaleko hormetan…

Bestela, barkamena bera mendeku mota bat izan daiteke? Hor daukazue, nahi izanez gero, Eric-Emmanuel Schmitten liburua, “Barkamenaren mendekua” hain zuzen ere.

Eta amaitzeko, beste azpikontzeptu bat, laikoa bezain sakonki espirituala, gazteleraz “perdón no-dual” esaten dena. Honen inguruan eskola oso bat dago, euskaraz  Barkamenaren Eskola esangi genuena. Hor dabiltza Jorge Lomar eta Reyes Ollero gidaritza lanetan. Mila esker zeuri, Izan, hauen berri ematearren.

 

Leave a reply

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind markiert *

Featuring WPMU Bloglist Widget by YD WordPress Developer

Springe zur Werkzeugleiste