Oharrak nire semearentzat

%x %A in Onkologikoak, Zineman

cuadernotomyBeldur kolektiboaren urtea amaitzear dago. Ez da azken orrialdea izango, oraindik falta zaigu koaderno hau bukatzea. Bitartean, besteak beste, izua zein indartsua den ikasi dugu. Berez, ikasita geneukan, ondo badakigu zer den ikarak agintzea jendartean. Beste modu askotan gertatu da lehenago ere.

“El cuaderno de Tomy” benetako istorio batean oinarritutako pelikula argentinarra da. Valeria Bertuccelli da aktoresa nagusia, minbizia duen ama gaztea (María). Koadernoa idazten du seme txikiarentzat, etorkizunean hain txikia izango ez denean berak irakurri ahal izateko. Eta bertan, hausnarketak, sentimenduak eta astez aste gertatutakoak islatuta daude. Ondare baliotsua. Ariketa ona, denok egin dezakeguna, bizitzaren amaiera iritsi baino lehen ere. Ni neu orain arteko koadernoa amaitzen ari naiz, 2020 arte gertatutakoa semearentzat, alabarentzat, emaztearentzat eta gertukoentzat azalduta modu batean. Neure moduan.

Filmaren amaiera aldera, bizi garen herrialdean gaur egun mahai gainean dagoen debatea ateratzen da. Zer den sedazio aringarria, zer eutanasia. Hain zuzen ere momentu hauetan, Argentinan bizitzaren amaieran baino hasieran gertatzen den beste auzi baten eztabaida pil-pilean egon denean: abortuaren legea. Pelikulara itzulita, Mariaren borondatea errespetatzeko oztopo nagusia, azken finean, beldurra izango da. Erabat legala den sedazioaren aurrean ospitaleko buruzagien beldurra. Gaixotasunari buruzkoak koaderno hartan ez ezik, Twitterren ere zabaltzen ditu Mariak. Eta hain mediatikoa izan da bere kasua, non ospitaletik ikara sentitu duten gizarteak amaiera gaizki interpretatzeko. Eta arazoak eduki, dena legala izan arren.

Beldurrak agintzea sekula ez da bide egokia izango. Ohar hori ere lagako diot semeari. Alabari. Eta neure buruari.

Eskerrik asko, Jesús Sánchez Etxaniz. Pelikula gomendatzeagatik.

 

Leave a reply

电子邮件地址不会被公开。 必填项已用*标注

Featuring WPMU Bloglist Widget by YD WordPress Developer

跳至工具栏