Kontrasteak

%x %A in Mendian Hil Hirian Hil

udazkena2Azken aste honetan udazkena itzuli da azkenean. Bueltatu dira euria eta lainoak, iparra gailendu da hegoaren gainean. Ongi etorriak. Bestela ere, kontrasteetako egunak izaten ari dira hauek. Hildakoak bereziki gogoratzen ditugun egunak ditugu.

Aurreko ostiralean, dokumentalaren emanaldia antolatu zuten Arantzan, Bortzirin. Beste behin bakarrik egona nintzen herri hartan, Mendaurrera igotzeko. Hain zuzen ere “Aulki Hutsak” prestatzen ari nintzenean. Lehengo egunean, ederra izan zen gaueko iluntasunetik espazio goxo batean sartzea. Herriko liburutegi txikian izan zen proiekzioa, lekua zegoen dozena bat pertsonarendako, eta oso giro ederra piztu zen, berogailuko suak epelduta. Solasaldian hagitz gustura egon ginen, eta bueltako bidea aprobetxatu nuen Lesakako hilerritik pasatzeko eta tarte bat pasatzeko, iluntasunean, aita, ama, amatxi eta abueloaren hilobiaren alboan.

Domekan, berriz, oso bestelakoa izan zen kontua Lea-Artibai aldean. Kontrastea nabarmena izan zen Nafarroatik Bizkaira, hizkeraz eta paisaiaz gain. Markinatik igaro zen Mendi Tourra, eta ederto igarri zen. Aretoa bete zuen jendeak, tartean Eva Bilbao eta Agustin Erkizia bidelagunak. Ziur aski solasaldi luzeago baten esperoan geldituko ziren, ginen. Amaitzean, pertsona batek kontatu zidan ekainean markinar bat hil zela mendian, eta oso presente izan zutela. Balio dezala emanaldi bakoitzak omenaldi hauek egiteko, publikoki adieratzen direnak edo geure baitan gordetzen ditugunak.

Azken kontrastea “Dando vida a la muerte” festibala izan da. Euskal Herritik atera gara beste behin ere, birtualki bada ere, besteak beste Mallorcara bidaiatuz. Bigarren edizioa da aurtengo jaialdiarena, besteak beste plazaratzen dituena horma horiek, proposamen bakar batekin, esaldi bat amaitzearena: “Hil aurretik nahi dut…”. Death Cafeak, ipuin kontalaria eta hitzaldiak dira beste ekimen batzuk, eta zineforuma. Izaskun Andonegi eta Amaia Gozategik lagunduta egon nintzen Orion, eta jendearen beroa izan zuten Hondarribian ere, aldi berean. Leku bietan bildu ginen talde bana, “sutondoan”.

Oso eskertuta.

 

“Los alpinistas no somos idiotas. O por lo menos no completamente idiotas. No vamos a la montaña a morir. De las montañas emana una energía que nosotros absorbemos, que nos llena, nos ilumina, que acaso exorciza nuestros demonios y nos redime. Que nos mueve, al fin y al cabo”. Iñaki Ochoa de Olza.

 

 

Leave a reply

电子邮件地址不会被公开。 必填项已用*标注

Featuring WPMU Bloglist Widget by YD WordPress Developer

跳至工具栏