Beste garai bateko emakumea da, lurralde honetakoa bai baina desagertzear dagoen mundu batekoa, zirimiriarena, Zubiaurretar margolariena. Hain zuzen ere mundu honekin interesa galdu duela ematen du, “off” botoia sakatu duela eta badoala. Ez dauka minbizirik edo Alzheimerrik. Bihotz eta biriketako gaixotasun kronikoak ditu, baina hain ohikoak ez direnak. Urte mordoa ditu eta asko kontatzeko, baina hitz egiteko, jateko eta bizitzeko gogo eskasa.

Isil-isilik joango da, eta berarekin batera eramango du geure ondarearen puxka eder bat. Pozik egon gaitezke ezagutu zaitugulako. Zeu eta zeure kastakoak. Etxean neure amatxi propioa adibidez.

Zerbait ikasi dugula uste dut.