Puy Ziaurritz Jasok “Aezkoa eta aetzak” liburua argitaratu zuen 2008an Nafarroako Gobernuaren eskutik. Hauxe da bertan esaten duena hango hiletei buruzkoa:

Hileta ondoren ahaide guziei ematen zitzaien bazkaria. (…) Baina hura, egia erratera, bazkari bat baino gehiago bankete bat zen. (…). Anitzetan bazkari horretan ardo eta likore gehiegi edaten zen eta anitzek kantatzeari ekiten zion. Egoera hura ez zen oso atsegina hildakoaren familiarentzat. Hileta sekulako festa bilakatzen zen.

Eta hauxe Hiriberriko María Carmen Arresek komentatutakoa honen haritik, hango hizkera bitxi eta ederrean:

Orduan nitue bedeatzi urte, il zelarik abueloa. Ta orduan pues egiten ze etxean bazkaria. Baina gen… naski izan zen azkena, edo ia fite kendu ze. Beldur bat ematen zuen garek! Gero asten ziren kantuz, bueno. Ni oroitzen niz abueloekin egoten nintze, ama faten baitze alorrera. Ta abuelo zegoen eri. Ta gero pues il tze egunean ta ortzi zuten egunean, pues gero gen ikusi nue jende muntio bat eta erran nakon amari: Ia otzi abuelo eta jende goek guztiak nola ari ziren gen xaten ta edaten. Ta gero kantuz nola. Beno nik ze nigarketa egin nue egun gartan, abueloa eraman kanposantura ta gaek gen zeudelakoz kantuka.

[Itzultzailaren oharra: Gen: Hemen; Garek: Hark; Faten: Joaten; Ortzi: Ehortzi; Goek: Horiek; Erran nakon: Esan nion]