Apaldua duzu ahotsa, ama
jaitsia begiratua
eta dagoeneko guk ere ezin zaitugu sutu, zutu.
Bazoaz.
Eta niri ez zait fundamentuzko koplarik ateratzen.
Aspaldi da heriotzak sokatira irabazi digula.
Gerritik helduta egin nahi izan dizugu tira guregana.
Biziminez.
Baina, mila jostorratz sortu zaizkizu gerrian.
Eta min duzu. Min zara. Min bizi.

Imanol Epelde