Urte bat igaro ostean, HUCI proiektuaren bigarren jardunaldietan geure aulki hutsak Bartzelonan berriro egon eta gero, zorioneko zoramen honetan ostera ere parte hartu dugu AH eta biok. Oraingo honetan bete-betean, egitasmo honen atzean eta inguruan dauden hezur eta mamizko pertsonak ezagutuz, Granadan: Gabi Heras, José Manuel Velasco, José Carlos Igeño, Ruth Molina, Alfredo S Moraza, Mamen Segovia, Meritxell Naranjo, Enric Benito, Joan Carles March, Virginia Ruiz, … Gainera berriz ere topatu dut Jose Ignacio Ricarte aspaldiko laguna Ibizatik eta Leticia Ruiz granadarra, mediku humanista, lankidea izandakoa eta konplizea, Gasteizko taldea Iñaki, Elena, Patxi eta Esperanza. Baita ezagutu dudan jende berria ere.

Sinpletasuna azpimarratuko nuke lehenik eta behin. Bestelako osasun biltzarretatik urrun, sinpletasuna, naturaltasuna eta gertutasuna izan dira jardunaldi hauetan sumatu ditudan ezaugarri nagusiak. Formatu honen barruan, pasa den martxoaren 23an ekimen masiboan parte hartutako Death Cafe guztien kartelak erakutsi zituzten, tartean Zarautzekoa eta Gasteizkoa.  Leticia RR-ren “Límites” argazki erakusketa ere ikusi ahal izan nuen. Eta jardunaldien mamiari dagokionez, Joan Carles eta Bimbelak egindako sarrera hitzaldia, ZIUetatik pasatutako gaixoen testigantzekin osatutako mahai inguru hunkigarria. Emergentzietan, Pediatrian, Onkologian, Neurologian eta Nefrologian dauden ekimen batzuk, humanizazioarena arlo guztietako kontua delako. Musikoterapia ZIUetan, erabat zoragarria. Pazienteak bentilatzeko beste modu zoro bat. Eta errukia HU-CIn.

Lehenengo egunean, 6 tailerren eskaintzaren barruan doluari eta aurretiazko borondateei buruzkoa eman genuen María Escudero eta biok. Ia-ia beteta eduki genuen gela, gehiengo absolutua erizainak zirela, gehienak emakumezkoak, andaluziarrak, ekialdekoak edo mediterranearrak, eta Intentsiboetako esparrukoak. Solasaldi mamitsu eta luzea gozatu genuen, eta post scriptum moduan Miguel Hernandezen poema elegiakoa lagatzen dizuet. (Gràcies Lluís! ).

Humanizazioa. Haizerauntsia, Huracán, Hurricane,… Heras, Gabi. 2014ko otsailean abiatu zuen “Proyecto HU-CI” izeneko bloga intentsibista madrildar honek, zainketa intentsiboetako bere espezialitatetik beste espezialitateetara zabaltzeko asmoz, nazioarteko mugimendua, gazteleraz eta ingelesez. Gaur egun osasun arloko blogik ezagunenetarikoa da, eta mugimendu osoaren aktibitatea erabat frenetikoa da, sare sozialetan, hedabideetan, biltzar eta foroetan.

Heriotza da zaintzen ari diren esparru bat, eta nik beti gogoan izango dut zelan jaso nuen interkontsulta hori Zainketa Intentsiboetako Unitatetik, Gurutzetako Ospitalean, neu  Zainketa Aringarrietako kontsultan nengoen hartan. Ematen zuen bi espezialitateen arteko lotura bera ezinezkoa zela, gure presentzia zerbitzu hartan jokoz kanpo zegoela. Eta azkenean zer eskatzen ziguten eta albiste txarrak emateko lana hartzea.

Hurrengo kontaktua Koldo Martinezena izan zen, dokumentala egiteko zertzelada hori eman genuenean, bere hitzetan “niretzat zainketa intentsiboetako unitateak oso leku egokiak dira zainketa aringarriak egiteko.” Berriro kontraesana, baina hortik abiatu nintzen horri buruzko artikuluak irakurtzen. Hor mundu bat zegoen eta deskubritzen ari nintzen, Iñaki Saralegui ere ezagutu nuen, martxan nengoen.

Harremanetan ipini gara duela gutxi “haizerauntsia” eta biok, bitxia da zenbat gauza posible dituzun amankomunean eduki pertsona batekin berau modu birtualetik kanpo ezagutu gabe. Bere eskuzabaltasunari esker ia 230 DVD banatu dizkiete egun hauetan HU-CIren II. Jardunaldietan Bartzelonan inskribatutako pertsona guztiei. “Aulki Hutsak” bihotz gehiagotara iristen, bi munduak berriro konektatzen.

Harrigarria, edo ez hainbeste. Hau guztia posiblea ez ezik egin beharrekoa da gizakion artean.

Haparan.